avonturen van twee weken geleden.
Door: nancy
Blijf op de hoogte en volg Nancy en Arno
30 Oktober 2012 | Ghana, Bolgatanga
zo dat is al weer een tijdje geleden. niet dat we het heel druk hadden, maar Mariska was een beetje ziekjes...
twee weken geleden vandaag, hadden we een gesprek met John Krugu van het Youth Harvest Foundation. John is de directeur van deze foundation en was laatst in Nederland, waar we hem ook gesproken hadden. Deze man heeft enorm veel kennis in huis over het starten en het runnen van een NGO en het leek ons dan ook goed om nog een keer met hem te praten. Francis en Stephen (een leraar van de Dovenschool, die ook mee gaat doen met het Assessment Center) waren ook naar Bolgatanga gekomen en toen we om 3 uur netjes voor zn kantoor stonden, bleek hij (hoe verassend) niet aanwezig te zijn. Ondertussen zijn we daar natuurlijk wel aangewend..dus hup, op de motor naar de plek waar hij zn workshop had. Daar aangekomen bleek dat hij de tijd he-le-maal vergeten was en konden we gelukkig in het barretje ernaast een rustig plekje vinden om even te praten. Ook dit was weer leerzaam hij heeft ons verteld over de verschillende vormen die het Assesment Center zou kunnen krijgen. Een NGO, Social Enterprise, profit, non-profit...t kan allemaal. Uiteindelijk was de conclusie dat het naar alle waarschijnlijk een Non-Profit Social Enterprise gaat worden. Dit omdat de diensten helaas niet helemaal gratis verleend kunnen worden (de eerste gehoor-screening wel, maar voor verder onderzoek en eventuele gehoor-apparatuur zal toch iets moeten worden betaald). Dat is nodig omdat we het centrum niet afhankelijk willen maken van een Nederlandse geldstroom. Een manier om deze kosten niet te hoog te maken, hebben we ondertussen ook bedacht. Nancy en ik hebben toevallig onze eigen trechter, filterzakjes en koffie mee genomen zodat we elke ochtend in ieder geval met een heerlijk bakje koffie kunnen beginnen, maar er zijn natuurlijk ook een heel aantal toeristen en vrijwilligers die dit niet hebben gedaan en smachten naar een echte bak koffie. Nu kunnen we misschien een pandje (twee kamers) huren bij de oom van Stephen in Bolga, dat redelijk in het centrum en dicht bij een grote vrijwilligers organisatie staat. En zie daar..het idee van een Koffieshop is geboren. In 1 van die twee kamertjes willen we dus een soort van winkeltje gaan beginnen waar de koffie, broodjes, salades en dat soort dingen worden verkocht. Het is de bedoeling dat hier dove jongeren komen te werken, die hier kunnen leren koken, achter de kassa staan en hoe om te gaan met klanten. Het geld wat hiermee wordt binnengehaald zal er voor moeten zorgen dat de klanten van het Audiologisch Centrum niet al te veel hoeven te betalen, zodat daadwerkelijk IEDEREEN van deze dienst gebruik zal kunnen maken.
Woensdag zijn we met Wahab, Abbas en Baba (de mannen van CEYEA) naar Bongo geweest. Dit begon met een half uur lange motortocht langs de prachtige velden en over de rode zandwegen. Genieten! Toen we hier aankwamen stonden de bakken met gestampte shea-nuts al klaar, want het doel van deze dag zou namelijk het maken van shea-butter zijn. 3 weduwvrouwen waren bij elkaar gekomen en met zn allen gingen we aan de slag. Het proces is een beetje ingewikkeld uit te leggen, maar ik heb me weer zitten te verbazen over het feit dat iemand ooit zo slim is geweest te bedenken dat je van noot als deze uiteindelijk zulke goede olie kan krijgen. Het doel van het shea-butter project is weduwvrouwen (die afhankelijk zijn van de rest van de gemeenschap) te leren hoe deze boter/olie te maken, zodat ze dit kunnen verkopen en hun eigen inkomen kunnen genereren. In ieder geval, super leuk om met eigen ogen te bekijken hoe dit in zn werk gaat en uiteindelijk hebben we beiden een flesje olie mee naar huis gekregen, waar we die avond mee gekookt hebben. De olie is nu ondertussen hard geworden en is perfect om op je huid te smeren als body-butter. We zullen straks in Nederland dan ook gaan bekijken of we een afzetmarkt kunnen vinden en de shea-butter kunnen importeren. Toen de olie op het vuur stond te pruttelen, zijn wij ondertussen naar de basisschool van Bongo gelopen om even te kijken hoe het met Daniel en David ging. Deze jongens zaten afgelopen jaar op de dovenschool, toen ik er achter kwam dat ze helemaal niet doof waren. Omdat de moeder zo arm was en geen middelen had om voor haar kinderen te zorgen, heeft ze haar kinderen naar de Dovenschool (met internaat) gestuurd en ze de opdracht gegeven te doen alsof ze doof waren. Aangezien de leraren op school niet hun stem gebruiken, kwam dus ook niemand achter dat ze gewoon konden horen…. De kinderen zijn uiteindelijk weer terug naar huis gebracht..maar dit keer inclusief een geit. Die geit heeft nu ondertussen een jonkie en over een halfjaartje zal dit kleine geitje aan een ander arm gezin worden gegeven. En zo is het geitenproject dus ontstaanJ! In ieder geval, we zijn naar de school geweest waar de kinderen nu heen gaan, en de leerkrachten gaven helaas aan dat de kinderen niet goed kunnen mee komen. Nu was het oorspronkelijke plan van CEYEA sowieso al dat de vrouwen enkel een geit krijgen als ze beloven hun kinderen 1 keer in de week naar de bijlessen sturen die zullen worden georganiseerd. Veel kinderen kunnen namelijk niet mee komen in het reguliere onderwijs, en om ze toch een kans te geven wil CEYEA bijlessen organiseren waar de kindjes extra les kunnen krijgen op de vakken die ze het meest moeilijk vinden. Dit zal eerst alleen in het weekend gebeuren, de mannen van CEYEA hebben doordeweeks gewoon hun andere baan, maar uiteindelijk willen we graag met vrijwilligers gaan werken die na school tijd deze kinderen gaan onderwijzen. Dus mocht je denken: ‘K heb altijd al een keertje tussen de mooie, enorm grote zwerfkeien van Bongo willen zitten met ananas bij het ontbijt, lunch en avondeten’….voel je vrij om even een mailtje te sturenJ!
Woensdag avond, na een heerlijke bord spaghetti made by onze sister Mavis, haalde Francis ons op met zn motor (denk even in: met zn drietjes op de motor, in het donkerste-donker wat je je kan voorstellen, en dat je wanneer je omhoog kijkt miljoenen sterren en de melkweg ziet) om samen met hem en Stephen om de tafel te zitten en het plan voor het Hearing Assessment Center te herschrijven. In de afgelopen twee weken hebben we door al die gesprekken heel wat nieuwe inzichten verkregen en dit was meteen een mooi moment om Stephen (die er dus niet vanaf het begin af aan bij was) helemaal in te lichten over hoe het project er uit komt te zien. Hij had meteen goede ideen en aanvullingen, dus dat hij een aanwinst is moge duidelijk zijn. Het gesprek begon enigszins hilarisch en maakte weer even helemaal duidelijk hoe direct Nederlanders soms toch ook kunnen zijn. Mariska zou die avond notuleren, dus had haar laptop uitgestald en was al half begonnen met typen terwijl Ik meteen begon met het voorlezen van het huidige document met de visie, doelen en missie er in, zodat Stephen ze zou horen. Tot Francis nogal verbaasd ingreep en stamelde..but, but..we First have to welcome mr. Stephen and tell him that we’re really happy that he wants to join us. Natuurlijk…zo werkt dat in Ghana. We hadden hem al twee keer welkom geheten enzo maar nu moest het nog een keer officieel tijdens de vergadering natuurlijk!! Eerst het verwelkomen en het ‘ hoe-gaat-het-met-je-familie’ riedeltje voordat je officieel van start kan.
Donderdag ochtend ging om 05.00 de wekker, wat zelfs in Ghana wel een beetje vroeg is. Er zou namelijk in de Katholieke kerk van Tongo een dienst worden gehouden voor Daniel, de overleden zoon. De hele familie zou mee gaan, zo werd gezegd, dus uiteraard konden wij hier niet ontbreken. Toen we dan uiteindelijk in de kerk zaten, met enkel moeder Salome en vader Bernard en we de naam Daniel niet 1 keer hebben horen vallen, vroegen we ons toch een beetje af wat we hier nu precies deden. In ieder geval..hierna zouden we naar Bolga gaan, want we hadden om 10.30 een meeting bij G-lish. Helaas, in de vroegte geen TroTro te vinden in Tongo, dus we hebben onze MotorKing (Motor met een grote open laadbak er achter) uit Bolga maar gebeld en die kwam een half uurtje later aangereden om ons die kant op te vervoeren. Waren een uurtje te vroeg (hoe-is-het-mogelijk) en dat was precies genoeg om het nieuwe internet-cafe in town uit te proberen. Super snel internet én skype..dus dat wordt onze nieuwe place-to-be. Hierna kwamen we de Brandweerman uit Tongo (die afgelopen week 2 uur naar ons, wassende Solomina’s, had zitten staren) toevallig tegen en ook dit keer kwamen we niet van hem af. Nu kwam het eigenlijk wel heel goed uit, want in de stad is het verboden om met zn 3en op een motor te zitten en deze meneer had ook een motor. Dus hij ging gezellig mee naar ons gesprek en heeft er ook deze keer gewoon 2 uur bijgezeten zonder een woord te zeggen. In Ghana zeker niet raar als je in een keer met iemand onbekends binnen komt lopen iin een meeting want er werd geen woord over gezegd. Moet ik eens proberen bij MEE als ik terug ben, neem ik gezellig mijn moeder mee, haha!!. We hadden een gesprek met Godwin, van G-lish. Dit is een foundation die vrouwen uit dorpen ondersteunt door ze te leren hoe ze van de gebruikte plastic waterzakjes, mandjes en tasjes kunnen vlechten. Op deze manier help je de vrouwen én het milieu…waarvan iedereen die wel eens in Ghana is geweest de noodzaak zal begrijpen. Het leek ons heel leuk om met deze foundation samen te werken in het CEYEA project. Wanneer de vrouwen de shea-butter produceren en deze verpakt kan worden in bakjes die omvlochten zijn met de gebruikte zakjes, heb je een heel uniek product. Het gesprek liep redelijk goed en we zullen nu met een voorstel moeten komen, waarna deze stichting zal kijken wat haalbaar is. Even afwachten nog dusJ
Die middag werd Mariska helaas wat ziekjes. Vrijdag was t nog niet beter en toen zijn we maar lekker naar n hotel in Bolga gegaan. In Tongo hebben we dit keer namelijk helemaal geen wc..zelfs geen gat in de grond..en bij daglicht is dit toch net niet helemaal prettig;)! Nu zijn er aankomende december verkiezingen in Ghana, de president is een aantal maanden geleden overleden, en i.v.m. de politieke programma’s zitten alle hotels steeds vol. Als laatste redmiddel t allerduurste hotel van Bolga maar gebeld (lees: 2 personen 35 euro per nacht) en die hadden nog n kamer vrij. Stiekem helemaal niet erg en eigenlijk gewoon heel erg genieten. Vrijdag dus de hele dag in n heeeel groot en fijn bed gelegen en he-le-maal niets gedaan. Zaterdag ging t weer een stuk beter met Mariska en zijn we ‘s ochtends lekker even de markt over geweest en daarna RedRed gaan eten bij de Swap. Overheerlijke gebakken bakbanaan met een bonenprutje. Het lekkerste in Ghana tot nu toe.
Wahaab en Babba (van CEYEA) kwamen hier later ook heen voor nog een meeting, maar uiteindelijk hebben we vooral weer n bijzonder hilarisch gesprek gehad. Net wanneer je denkt dat t eigenlijk wel weer mee valt met de cultuur verschillen, komt er wel weer iets boven wat dit ontkracht. Zo hadden wij bedacht dat voor het geiten project die melk van de moedergeit natuurlijk heel goed gebruikt kon worden om te verkopen op de markt en om de kinderen mee te voeden. Toen we dit dan ook voorstelden, keken ze ons n beetje vreemd aan. Geitenmelk drinken in Ghana is echt not done. Waarom is me nog steeds niet duidelijk…maar dit plan moesten we toch echt maar uit ons hoofd zetten, want geen mens die dit zou gaan doen. Jammmer!! Op dit soort momenten kom je er achter dat de mens in hokjes denkt en bij een bepaalde associatie gaat er een laatje open en komt er een antwoord. Zo liep ik een tijdje terug over straat waar iemand stond te preken door een enorme geluidsinstalatie. Om er langs te kunnen moest ik mijn oren dicht houden, zo hard ging het. Krijg ik een opmerking naar me toe geslingerd dat ik het woord van god niet wil horen en dat ik zal branden in hel!! Ze begrijpen niet dat je ook last van de herrie kan hebben want dat hebben ze hier niet. Hier is vooral in de drukke steden heel de dag door overal herrie, van harde muziek, toeteren van autos, schreeuwen van mensen. Dus best lastig voor mij met van die probleemoren, dus ik ben erg blij weer met mijn oordoppenJ
Die avond lekker genoten van een fruitsalade en broodjes ei, die we lekker in het hotel zouden op gaan eten. Savanna biertje erbij, en dit alles heerlijk in t grote bed genuttigd…en toen waren we eigenlijk gewoon te loom, gaar en moe om nog weg te gaan. Dus, de airco nog een graadje kouder en heerlijk gaan slapen.
twee weken geleden vandaag, hadden we een gesprek met John Krugu van het Youth Harvest Foundation. John is de directeur van deze foundation en was laatst in Nederland, waar we hem ook gesproken hadden. Deze man heeft enorm veel kennis in huis over het starten en het runnen van een NGO en het leek ons dan ook goed om nog een keer met hem te praten. Francis en Stephen (een leraar van de Dovenschool, die ook mee gaat doen met het Assessment Center) waren ook naar Bolgatanga gekomen en toen we om 3 uur netjes voor zn kantoor stonden, bleek hij (hoe verassend) niet aanwezig te zijn. Ondertussen zijn we daar natuurlijk wel aangewend..dus hup, op de motor naar de plek waar hij zn workshop had. Daar aangekomen bleek dat hij de tijd he-le-maal vergeten was en konden we gelukkig in het barretje ernaast een rustig plekje vinden om even te praten. Ook dit was weer leerzaam hij heeft ons verteld over de verschillende vormen die het Assesment Center zou kunnen krijgen. Een NGO, Social Enterprise, profit, non-profit...t kan allemaal. Uiteindelijk was de conclusie dat het naar alle waarschijnlijk een Non-Profit Social Enterprise gaat worden. Dit omdat de diensten helaas niet helemaal gratis verleend kunnen worden (de eerste gehoor-screening wel, maar voor verder onderzoek en eventuele gehoor-apparatuur zal toch iets moeten worden betaald). Dat is nodig omdat we het centrum niet afhankelijk willen maken van een Nederlandse geldstroom. Een manier om deze kosten niet te hoog te maken, hebben we ondertussen ook bedacht. Nancy en ik hebben toevallig onze eigen trechter, filterzakjes en koffie mee genomen zodat we elke ochtend in ieder geval met een heerlijk bakje koffie kunnen beginnen, maar er zijn natuurlijk ook een heel aantal toeristen en vrijwilligers die dit niet hebben gedaan en smachten naar een echte bak koffie. Nu kunnen we misschien een pandje (twee kamers) huren bij de oom van Stephen in Bolga, dat redelijk in het centrum en dicht bij een grote vrijwilligers organisatie staat. En zie daar..het idee van een Koffieshop is geboren. In 1 van die twee kamertjes willen we dus een soort van winkeltje gaan beginnen waar de koffie, broodjes, salades en dat soort dingen worden verkocht. Het is de bedoeling dat hier dove jongeren komen te werken, die hier kunnen leren koken, achter de kassa staan en hoe om te gaan met klanten. Het geld wat hiermee wordt binnengehaald zal er voor moeten zorgen dat de klanten van het Audiologisch Centrum niet al te veel hoeven te betalen, zodat daadwerkelijk IEDEREEN van deze dienst gebruik zal kunnen maken.
Woensdag zijn we met Wahab, Abbas en Baba (de mannen van CEYEA) naar Bongo geweest. Dit begon met een half uur lange motortocht langs de prachtige velden en over de rode zandwegen. Genieten! Toen we hier aankwamen stonden de bakken met gestampte shea-nuts al klaar, want het doel van deze dag zou namelijk het maken van shea-butter zijn. 3 weduwvrouwen waren bij elkaar gekomen en met zn allen gingen we aan de slag. Het proces is een beetje ingewikkeld uit te leggen, maar ik heb me weer zitten te verbazen over het feit dat iemand ooit zo slim is geweest te bedenken dat je van noot als deze uiteindelijk zulke goede olie kan krijgen. Het doel van het shea-butter project is weduwvrouwen (die afhankelijk zijn van de rest van de gemeenschap) te leren hoe deze boter/olie te maken, zodat ze dit kunnen verkopen en hun eigen inkomen kunnen genereren. In ieder geval, super leuk om met eigen ogen te bekijken hoe dit in zn werk gaat en uiteindelijk hebben we beiden een flesje olie mee naar huis gekregen, waar we die avond mee gekookt hebben. De olie is nu ondertussen hard geworden en is perfect om op je huid te smeren als body-butter. We zullen straks in Nederland dan ook gaan bekijken of we een afzetmarkt kunnen vinden en de shea-butter kunnen importeren. Toen de olie op het vuur stond te pruttelen, zijn wij ondertussen naar de basisschool van Bongo gelopen om even te kijken hoe het met Daniel en David ging. Deze jongens zaten afgelopen jaar op de dovenschool, toen ik er achter kwam dat ze helemaal niet doof waren. Omdat de moeder zo arm was en geen middelen had om voor haar kinderen te zorgen, heeft ze haar kinderen naar de Dovenschool (met internaat) gestuurd en ze de opdracht gegeven te doen alsof ze doof waren. Aangezien de leraren op school niet hun stem gebruiken, kwam dus ook niemand achter dat ze gewoon konden horen…. De kinderen zijn uiteindelijk weer terug naar huis gebracht..maar dit keer inclusief een geit. Die geit heeft nu ondertussen een jonkie en over een halfjaartje zal dit kleine geitje aan een ander arm gezin worden gegeven. En zo is het geitenproject dus ontstaanJ! In ieder geval, we zijn naar de school geweest waar de kinderen nu heen gaan, en de leerkrachten gaven helaas aan dat de kinderen niet goed kunnen mee komen. Nu was het oorspronkelijke plan van CEYEA sowieso al dat de vrouwen enkel een geit krijgen als ze beloven hun kinderen 1 keer in de week naar de bijlessen sturen die zullen worden georganiseerd. Veel kinderen kunnen namelijk niet mee komen in het reguliere onderwijs, en om ze toch een kans te geven wil CEYEA bijlessen organiseren waar de kindjes extra les kunnen krijgen op de vakken die ze het meest moeilijk vinden. Dit zal eerst alleen in het weekend gebeuren, de mannen van CEYEA hebben doordeweeks gewoon hun andere baan, maar uiteindelijk willen we graag met vrijwilligers gaan werken die na school tijd deze kinderen gaan onderwijzen. Dus mocht je denken: ‘K heb altijd al een keertje tussen de mooie, enorm grote zwerfkeien van Bongo willen zitten met ananas bij het ontbijt, lunch en avondeten’….voel je vrij om even een mailtje te sturenJ!
Woensdag avond, na een heerlijke bord spaghetti made by onze sister Mavis, haalde Francis ons op met zn motor (denk even in: met zn drietjes op de motor, in het donkerste-donker wat je je kan voorstellen, en dat je wanneer je omhoog kijkt miljoenen sterren en de melkweg ziet) om samen met hem en Stephen om de tafel te zitten en het plan voor het Hearing Assessment Center te herschrijven. In de afgelopen twee weken hebben we door al die gesprekken heel wat nieuwe inzichten verkregen en dit was meteen een mooi moment om Stephen (die er dus niet vanaf het begin af aan bij was) helemaal in te lichten over hoe het project er uit komt te zien. Hij had meteen goede ideen en aanvullingen, dus dat hij een aanwinst is moge duidelijk zijn. Het gesprek begon enigszins hilarisch en maakte weer even helemaal duidelijk hoe direct Nederlanders soms toch ook kunnen zijn. Mariska zou die avond notuleren, dus had haar laptop uitgestald en was al half begonnen met typen terwijl Ik meteen begon met het voorlezen van het huidige document met de visie, doelen en missie er in, zodat Stephen ze zou horen. Tot Francis nogal verbaasd ingreep en stamelde..but, but..we First have to welcome mr. Stephen and tell him that we’re really happy that he wants to join us. Natuurlijk…zo werkt dat in Ghana. We hadden hem al twee keer welkom geheten enzo maar nu moest het nog een keer officieel tijdens de vergadering natuurlijk!! Eerst het verwelkomen en het ‘ hoe-gaat-het-met-je-familie’ riedeltje voordat je officieel van start kan.
Donderdag ochtend ging om 05.00 de wekker, wat zelfs in Ghana wel een beetje vroeg is. Er zou namelijk in de Katholieke kerk van Tongo een dienst worden gehouden voor Daniel, de overleden zoon. De hele familie zou mee gaan, zo werd gezegd, dus uiteraard konden wij hier niet ontbreken. Toen we dan uiteindelijk in de kerk zaten, met enkel moeder Salome en vader Bernard en we de naam Daniel niet 1 keer hebben horen vallen, vroegen we ons toch een beetje af wat we hier nu precies deden. In ieder geval..hierna zouden we naar Bolga gaan, want we hadden om 10.30 een meeting bij G-lish. Helaas, in de vroegte geen TroTro te vinden in Tongo, dus we hebben onze MotorKing (Motor met een grote open laadbak er achter) uit Bolga maar gebeld en die kwam een half uurtje later aangereden om ons die kant op te vervoeren. Waren een uurtje te vroeg (hoe-is-het-mogelijk) en dat was precies genoeg om het nieuwe internet-cafe in town uit te proberen. Super snel internet én skype..dus dat wordt onze nieuwe place-to-be. Hierna kwamen we de Brandweerman uit Tongo (die afgelopen week 2 uur naar ons, wassende Solomina’s, had zitten staren) toevallig tegen en ook dit keer kwamen we niet van hem af. Nu kwam het eigenlijk wel heel goed uit, want in de stad is het verboden om met zn 3en op een motor te zitten en deze meneer had ook een motor. Dus hij ging gezellig mee naar ons gesprek en heeft er ook deze keer gewoon 2 uur bijgezeten zonder een woord te zeggen. In Ghana zeker niet raar als je in een keer met iemand onbekends binnen komt lopen iin een meeting want er werd geen woord over gezegd. Moet ik eens proberen bij MEE als ik terug ben, neem ik gezellig mijn moeder mee, haha!!. We hadden een gesprek met Godwin, van G-lish. Dit is een foundation die vrouwen uit dorpen ondersteunt door ze te leren hoe ze van de gebruikte plastic waterzakjes, mandjes en tasjes kunnen vlechten. Op deze manier help je de vrouwen én het milieu…waarvan iedereen die wel eens in Ghana is geweest de noodzaak zal begrijpen. Het leek ons heel leuk om met deze foundation samen te werken in het CEYEA project. Wanneer de vrouwen de shea-butter produceren en deze verpakt kan worden in bakjes die omvlochten zijn met de gebruikte zakjes, heb je een heel uniek product. Het gesprek liep redelijk goed en we zullen nu met een voorstel moeten komen, waarna deze stichting zal kijken wat haalbaar is. Even afwachten nog dusJ
Die middag werd Mariska helaas wat ziekjes. Vrijdag was t nog niet beter en toen zijn we maar lekker naar n hotel in Bolga gegaan. In Tongo hebben we dit keer namelijk helemaal geen wc..zelfs geen gat in de grond..en bij daglicht is dit toch net niet helemaal prettig;)! Nu zijn er aankomende december verkiezingen in Ghana, de president is een aantal maanden geleden overleden, en i.v.m. de politieke programma’s zitten alle hotels steeds vol. Als laatste redmiddel t allerduurste hotel van Bolga maar gebeld (lees: 2 personen 35 euro per nacht) en die hadden nog n kamer vrij. Stiekem helemaal niet erg en eigenlijk gewoon heel erg genieten. Vrijdag dus de hele dag in n heeeel groot en fijn bed gelegen en he-le-maal niets gedaan. Zaterdag ging t weer een stuk beter met Mariska en zijn we ‘s ochtends lekker even de markt over geweest en daarna RedRed gaan eten bij de Swap. Overheerlijke gebakken bakbanaan met een bonenprutje. Het lekkerste in Ghana tot nu toe.
Wahaab en Babba (van CEYEA) kwamen hier later ook heen voor nog een meeting, maar uiteindelijk hebben we vooral weer n bijzonder hilarisch gesprek gehad. Net wanneer je denkt dat t eigenlijk wel weer mee valt met de cultuur verschillen, komt er wel weer iets boven wat dit ontkracht. Zo hadden wij bedacht dat voor het geiten project die melk van de moedergeit natuurlijk heel goed gebruikt kon worden om te verkopen op de markt en om de kinderen mee te voeden. Toen we dit dan ook voorstelden, keken ze ons n beetje vreemd aan. Geitenmelk drinken in Ghana is echt not done. Waarom is me nog steeds niet duidelijk…maar dit plan moesten we toch echt maar uit ons hoofd zetten, want geen mens die dit zou gaan doen. Jammmer!! Op dit soort momenten kom je er achter dat de mens in hokjes denkt en bij een bepaalde associatie gaat er een laatje open en komt er een antwoord. Zo liep ik een tijdje terug over straat waar iemand stond te preken door een enorme geluidsinstalatie. Om er langs te kunnen moest ik mijn oren dicht houden, zo hard ging het. Krijg ik een opmerking naar me toe geslingerd dat ik het woord van god niet wil horen en dat ik zal branden in hel!! Ze begrijpen niet dat je ook last van de herrie kan hebben want dat hebben ze hier niet. Hier is vooral in de drukke steden heel de dag door overal herrie, van harde muziek, toeteren van autos, schreeuwen van mensen. Dus best lastig voor mij met van die probleemoren, dus ik ben erg blij weer met mijn oordoppenJ
Die avond lekker genoten van een fruitsalade en broodjes ei, die we lekker in het hotel zouden op gaan eten. Savanna biertje erbij, en dit alles heerlijk in t grote bed genuttigd…en toen waren we eigenlijk gewoon te loom, gaar en moe om nog weg te gaan. Dus, de airco nog een graadje kouder en heerlijk gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
