voel me bijna een Ghanees

Zondagmiddag hadden we met Wahab afgesproken om Hito te bezoeken, die al n aantal maandjes met zn gebroken been opgesloten ligt. Abbas was hier ook, dus dat was een mooie gelegenheid om een meeting in te lassen. De mannen waren weer hard bezig geweest en Abbas had 8 weduwvrouwen weten te identificeren die aan de criteria voldoen om voor een geit in aanmerking te komen. Dit weekend zullen we ook naar Tamale gaan (Arno, de man van Nancy komt!), waar we ook nog twee projecten zullen gaan bezoeken. Wahab gaat met ons mee, en zal dan meteen naar het registratie-office gaan om CEYEA officieel als NGO te registreren. Yey…en dan kan het echt beginnen!

Na de meeting zouden we naar een meisjes-school lopen. Hier zit een meisje die eigenlijk geen geld had om naar school te gaan, tot Wahab haar leerde kennen en nu haar schoolgeld betaald. Hij vond het wel leuk als we haar ook leerden kennen..wat natuurlijk prima was. Iets minder prima was de donkere lucht die zich boven Bolga voltrok. Onweren deed het al, maar volgens Wahab kon het echt niet gaan regenen als de wind van Oost naar West ging. Mocht dit wel gebeuren..dan was dat echt een ‘coincidence’, toeval dus. Zoals al wel duidelijk moge zijn; in Ghana val je van het ene toeval in het andere..en het duurde dan ook niet lang voordat het begon te hozen. Schuilen onder een gebouw zonder muren en ramen was de enige optie, maar de wind zorgde er voor dat we gewoon nog steeds hartstikke nat werden. Na een half uur werd het wat minder de regen en kregen we een taxi te pakken om terug te rijden naar het Meet Africa kantoor om onze spullen te gaan halen. Nog even bij de Travelers Inn een broodje ei gekocht en nancy een jolofrijst zodat we niet zouden verhongeren als er weer tz op het menu staat, zoals altijd en daarna weer fors onderhandelen over het ritje naar Tongo met de taxichauffeur. Het lukt ons uiteindelijk altijd om voor zeven en halve cedi een taxi te krijgen met onze charmes. Wahab lukte het niet, onze lokal. haha

Maandag

Vandaag was het weer wasdag, je zweet hier als een otter en de hoeveelheid kleding is beperkt waardoor veel wassen een feit is….. na twee dagen in de airco van het hotel doorgebracht te hebben, was het nu wel weer heel erg wennen in de warmte. Na het wassen was de energie ver te zoeken en hebben we niet veel meer gedaan dan lekker weer een keer voor onszelf gekookt. Geen fut om naar de Dovenschool te lopen. We kochten alle soorten groenten die we konden vinden op de markt. Ze waren op een hand te tellen. Uien, knoflook, tomaat, aubergine en okra. Meer valt er in tongo niet te krijgen. We maakten een heerlijk groentenprutje en onze buiken waren weer eens dolgelukkig!! Van de Rest van de saus maakten we in de avond nog een tomatensoepje. We waren een grote trekpleister tijdens het koken voor de kinderen uit de compound en alle buurtjes. Allemaal willen ze helpen, er wordt gezongen en klapspelletjes gedaan. Erg gezellig maar wel druk als je moe bent, dus hup na het eten even de deur dicht van de kamer voor wat rust.



Dinsdag

We besluiten vanmorgen om Tongo Oasis te bellen om een lunch te bestellen. Eens kijken hoe georganiseerd ze zijn als ze van te voren weten dat je komt. Roos en Elise twee andere Solemina in Tongo, gingen ook mee. In de ochtend liepen we naar de Dovenschool. We hebben lekker met de leerkrachten zitten kletsen onder de mangoboom maar na de pauze ging iedereen toch netjes les geven. We visten weer een beetje langs het net want er was geen klas om te entertainen. Op de terugweg naar de compound kwamen we een hele grote kameleon tegen, hij stak net de weg over. Zo mooi groen!! Mariska schrok zich een hoedje en de kameleon ook want hij verschoot helemaal van kleur, van licht naar donkergroen. Zelden zo een mooi beest gezien, zijn huid bestaat uit duizende pareltjes, zijn poten zijn als wantjes met drie scherpe nageltjes om zich goed vast te kunnen grijpen, zijn ogen kan hij apart van elkaar alle kanten op bewegen, wat een knapperd. Ik til hem op om betere fotos te kunnen maken, hij schrikt er niet meer van en blijft mooi intens lichtgroen. Hij loopt over mijn arm naar mijn schouder en vindt de camera opeens zo interessant dat hij aan de lens gaat hangen. Wat een mooie fotosessie hebben wij!!

We besluiten naar Tongo Oasis te lopen dus anderhalf uur voor de afgesproken tijd lopen we aan. Geen idee hoe ver het eigenlijk is, een kilometer of vier denk ik. Maar nog voordat we Tongo centrum uit lopen hebben we al een lift te pakken van een bekende. Heel fijn want des te langer kunnen we lekker op het terras hangen in een lekkere ligstoel met een boekje. Heel fijn want in de compound zit je eigenlijk heel de dag op een houten kruk of op je matras voor wat meer comfort, dus dit is genieten. Ik ben bezig in het mooiste boek ooit, een echte aanrader voor iedereen: een weeffout in de sterren van John Green. En dan om half twee is het zo ver, tijd om te genieten van een overdadige lunch met veel vitamines en zonder tz. We eten: salade van sla en tomaat, wrap met kaas sla paprika tomaat en salsasaus. Brownies, bananenbrood, en een fruitsmoothie. We zitten propvol en onze buiken doen een vreugdedansje. We blijven nog even een uurtje hangen tot onze lift heen ons ook weer op komt halen. Wat een lieve mensen toch hier!!!

Woensdag

Vandaag de tijd genomen om eens lekker met het thuisfront te skypen, dat kan tegenwoordig ook in Bolga in het nieuwe internetcafé van Vodaphone. Tja deze week niet veel bijzonders gedaan. Het begint toch echt op vakantie te lijken zo, je dagen vullen met lekker eten, beetje luieren, muziekje luisteren, beetje rond hangen enz enz. maar volgende week gaan we weer kei hard aan de slag.

Donderdag, vrijdag, zaterdag

Omdat Mariska weer erg ziek is, doen we de rest van de week ook niets meer. Donderdag toch maar even naar het ziekenhuis voor een bloedtest maar daar komt gelukkig niets uit. Het advies is uitzieken….. vrijdag besluiten we bij Mariama te gaan wonen omdat we daar gewoon een toilet hebben en wat meer rust. Francis komt ons ophalen met de schoolauto want hij moet de headmaster naar het busstation brengen. Dat komt erg goed uit voor ons. Er wordt goed voor ons gezorgd bij Mariam. Lekkere jolofrijst met gebakken, overheerlijke parelhoen. S ochtends een ontbijtje van thee, brood en pindakaas. Morgen gaan we naar Tamale,

Ondertussen is het alweer dinsdag en zitten we in Tamale. Arno hebben we gister van het vliegveld op gehaald, en nu zijn we dus gezellig met zn 3tjes! Na een week van weinig kunnen doen, omdat Mariska zo ziek was, hadden we gisteren gelukkig weer een nuttige, productieve dag!
voelde bijna een Ghanees met al dat niets doen, boekje lezen, beetje slapen, nog een boekje lezen....beetje eten.

maandagochtend zijn we met Wahab, die samen met ons naar Tamale is gegaan, naar het office geweest waar je een NGO kan laten registreren. De formulieren moeten hier gekocht worden en nu dit gebeurd is kan CEYEA zich snel officieel laten inschrijven! Dan is 1 project sowieso een feit, en dat is natuurlijk wat we willen zienJ! Hierna hadden we een meeting met Ebeneazer van Heifer, een Amerikaanse organisatie die onder ander ook geitenprojecten hebben. Hij heeft ons super veel bruikbare informatie en handvatten gegeven, die we straks goed kunnen gebruiken als de eerste lading geiten gekocht gaan worden! Zaterdag gaan we waarschijnlijk weer terug naar Tamale om een dorpje te bezoeken waar ze een project hebben lopen. Eens even bekijken hoe het nu echt in de praktijk er uit ziet.


S avonds zouden we weer gaan eten bij Luxury’s, een restaurant met écht goed eten. De vorige avond hadden we hier een man ontmoet, Koffie, met wie we een super interessant gesprek hadden gehad en nu graag Arno ook wilde ontmoeten. Dat kon natuurlijk geregeld worden. Dus, onder het genot van een drankje, vertelde hij ons alles over de Ghaneese economie, politiek en andere interessante zaken. Zelf had hij 2 jaar in Canada gestudeerd en was ook wel eens in Amsterdam geweest. Op een gegeven moment vertelde hij over een organisatie, SADA, die subsidies geeft aan mensen in de Uppereast die iets nieuws doen op het gebied van ontwikkeling. Dat werd natuurlijk interessant...Helaas wist hij hier niet precies alles over te vertellen…maar natuurlijk, Ghana was Ghana niet als daar niet opeens de baas van Koffie het restaurant binnen kwam gewandeld, die hier wel veel meer van wist. Hij gaat ons nummer nu doorgeven aan deze organisatie en met een beetje geluk kunnen we ze woensdag zelfs ontmoeten. Dit omdat we heel graag voor Francis, de leraar van de dovenschool, willen regelen dat hij het e-learning programma Audiologie, van de Universiteit van Winneba kan gaan volgen. Wie weet kan SADA dit voor hem gaan financieren…zou echt fantastisch zijn, aangezien er op dit moment niemand in de Uppereast is die over de vaardigheden beschikt die we nodig zijn voor het Audiologisch Centrum. Op dit moment staat dat project sowieso even twee weekjes stil. We wachten nu op Emelia, de vrouw die nu op het Hearing Assessment Center in Jumasi werkt. Als het goed is komt zij de tweede week van november naar Bolga. Ze heeft al aangegeven dat ze heel graag zou willen helpen bij het opzetten van het centrum, en er zal dan ook goed gepraat moeten worden over hoe ze dit precies voor zich ziet. Zonder haar wordt het in ieder geval een stuk lastiger, niemand heeft de kennis die zij heeft..en we hopen dan ook dat ze bereidt zal zijn regelmatig naar het hoge Noorden te komen om Francis en Stephen te ondersteunen. Even afwachten dus..!

Vanmiddag gaan we nog even kijken bij een bijen-houder project hier in Tamale, opgezet door de Nederlandse Maartje Bos. In Nederland hebben we al eens een gesprek met haar gehad, en het leek ons dan ook leuk om het nu even met eigen ogen te aanschouwen. Morgen gaan we waarschijnlijk (tenzij SADA pas s middags kan afspreken) weer richting Bolga. Fijn, fijn…want stiekem hebben we een beetje heimwee naar dit leuke stadje, waar het veel rustiger en vriendelijker is dan in deze grote drukke stinkstad hier.

tot snel weer.
nancy en ARNO!!