update uit tongo deel 2

Dinsdag hadden we even een rust dagje voor ons zelf ingepland. Was wel even prettig na al die gesprekken van de dagen daarvoor. S middags hebben we heer-lijk zelf gekookt..op de markt in Bolga hadden we courgette, aubergine, boontjes en tomaten gevonden en dat in combinatie met mn meegebrachte quinoa zorgde voor een fantastisch gerecht, die ook door de rest van de familie erg werd gewaardeerd. Misschien wel even leuk om wat te vertellen over ons gezin waar we deze maanden verblijven.

Het hoofd van dit gezin is Bernard, een man die voor de gemeente in Tongo heeft gewerkt en zich nu bezig houdt met de werkvoorziening voor jongeren in het dorp. Hij heeft 3 vrouwen en 18 kinderen, die hier allemaal in de compound wonen. 2 weken geleden is zijn oudste zoon, Daniel (18 jaar), helaas overleden. Zijn moeder Salome, de eerste vrouw van Bernard, woont in het hutje naast ons, waardoor we veel contact met haar hebben. Tot ongeveer 12 uur s middags gaat het prima met haar…daarna heeft ze helaas haar weg naar het bier weer gevonden en zit ze de rest van de dag liters van dit spul weg te gieten. Schrijnend om te zien, want ze heeft nog 4 andere kinderen die hier uiteraard erg onder lijden. Volgens mij is ze echt knetter depressief..en de meeste avonden zit ze dan op haar bankje te apathisch voor zich uit te staren en Daniel’s naam te prevelen. Vreselijk om te zien, vooral ook omdat er niemand is die even met haar gaat zitten praten en haar de aandacht geeft die ze nodig heeft (en wij spreken helaas niet meer dan ‘Goede morgen, hoe gaat het’ in de lokale taal hier..dus echt helpen kunnen wij haar ook niet). Verder wonen er in de compound achter die van ons ook nog allerlei oude mensen die allemaal door Bernard worden verzorgd. Ook heeft hij nog een aantal weeskinderen opgenomen in zn gezin; samen met alle geiten, kippen, varkens en eenden die hier rondlopen, zou je t bijna een Zorgboerderij mogen noemen!
Dinsdag middag zijn we even een eindje richting de Tongo hills gewandeld…toen we opeens terecht kwamen in de compound van een vrouw die we eerder bij de waterpomp al hadden ontmoet. Hier lag een heel klein meisje op de grond, 5 maanden oud én malaria. Ze was zo, zo klein..leek niet ouder dan een maand. Haar buikje helemaal opgezwollen en de dunste beentjes die ik in mn hele leven gezien heb. De moeder kon helaas niet zo goed Engels..maar als we t goed begrepen was ze al wel naar de dokter geweest. De dag erna moesten we toch voor een meeting in Bolga zijn en zijn we even langs een winkel gegaan die babyflesjes- en voeding gekocht. Toen we hier mee aan kwamen zetten in het compound wisten ze natuurlijk niet wat ze zagen…Heus dat ze niet uit zo’n raar flesje wilde drinken..mama’s borst was veel lekkerder. Nadat we dat hadden mogen aanschouwen (shirt omhoog, kind eraan) waren we al iets meer gerust gesteld…maar toch het flesje daar maar gelaten zodat ze er een beetje mee kon oefenen en het kindje even bij gevoed kan worden..
Woensdag hadden we een meeting met de directeur van de dovenschool, Francis en een officier van het regionale office voor speciaal onderwijs (mooie titels heb je hier). Dit omdat we de directeur van de school al eerder hadden duidelijk gemaakt dat we het Audiologisch Centrum beslist niet onder de school willen laten vallen, maar het als NGO willen registreren. In het geval van het eerste zou de overheid de touwtjes in handen hebben..en dit is nu juist iets wat we niet willen. Meneer de Headmaster vond dit natuurlijk niet zo leuk (staat natuurlijk vet mooi op je CV, zo’n centrum die gebouwd is in de tijd dat jij daar directeur was) dus vandaar dat we werden meegesleurd naar het office voor special education. Hier kregen we t zelfde verhaal als dat we van de headmaster hadden gehoord..beter laten registreren onder de overheid. Echt begrijpen deed die officier ons ook niet…dus uiteindelijk heb ik maar een mooie tekening gemaakt van de structuur die wij het liefst zien (samenwerken en niet ergens onder-werken) en toen besloot ze dat we maar naar de directeur moesten voor een gesprek. Natuurlijk was deze er niet..dus de dag er na konden we gezellig weer naar Bolga. Die directeur bleek een super fijn persoon te zijn, die allang blij was dat er nu waarschijnlijk eindelijk een Audiologisch Centrum in het Hoge Noorden komt..en samenwerken leek hem dan ook een hele mooie optie. Helemaal fijn…en zo hebben we de headmaster van de school ook weer tevreden, wat natuurlijk best wel een beetje belangrijk is als we uiteindelijk ook nog verder projecten willen uitvoeren op de school.
Dat was dus donderdag..en toen we s middags in ons compound aan kwamen, ging onze zus Edwina net weg op haar motor om te gaan filmen voor de muziekclip die ze aan het opnemen is. Ze heeft echt zo’n mooie stem en nu mag ze dus een cd met videoclips opnemen. Dat wilden we natuurlijk zien…dus samen gezellig mee op de motor naar een prachtig stuwmeer waar dit opgenomen werd. En wat is nu leuker dan een clip waar ook twee blanken in staan te dansen….hehehe. Dus over een aantal maanden kan heel Ghana een dvd kopen waar wij ook onze moves op staan uit te voeren (in een jurk die veel te groot was, maar dat terzijde;)) Hierna werden we weer op de motor naar huis gebracht, maar bedachten we ons dat we best even van deze lift gebruik konden maken en een restaurant/hotel konden uitproberen die op ongeveer 5 km van onze compound staan. We hebben ons hier dus maar laten af zetten..en dit was sowieso de beste beslissing van de afgelopen week. De allerliefste mensen en het aller-fijnste eten wat we hier ooit in Ghana hebben gehad. Hand gemaakte burritos en verse brownies!!!!!!!!!! Een Ghanees stel hebben dit hotel (Tongo Oasis) als vrijwilligers op gezet..met in eerste instantie als doel dat de dove kinderen hier een soort van stage zouden kunnen lopen en praktijkervaring konden op doen. Financiële problemen hebben dit helaas nogal tegen gewerkt..waardoor ze het nu met zn tweeën hebben gebouwd. Het hotel is nog net niet helemaal af…de keuken gelukkig wel! Hebben echt zo heerlijk gegeten; helemaal in het donker want de stroom was weer eens uitgevallen, maar dit maakte t allemaal miss nog wel beter (iets met dat wanneer 1 zintuig uitvalt..de andere versterkt wordt;)) Na al dit fijne eten hebben we nog even zitten praten met de mensen, terwijl we wachtten op onze lift terug. Dachten dat we wel konden lopen…maar 1.5 uur in het enorme donker leek ons toch niet zo heel verstandig. Toen we weg gingen kregen we echt super schattig een zakje mee, met nog 2 brownies (wat zorgde voor t beste ontbijt-ever die dag erna) en zelfs onze lift hoefden we niet te betalen…Ghaneese mensen die blanken niet als wandelende geldbomen zien, was ik de vorige keer bijna niet tegen komen…maar de afgelopen twee weken is gelukkig anders geblekenJ!. Ook hadden we deze mensen over onze plannen verteld..die ze fantastisch vonden omdat ze zelf redelijk actief zijn geweest op de dovenschool. Een samenwerking in de toekomst (stageplekken voor de oudere leerlingen) is dan ook zeker iets waar we nog maar eens goed over moeten praten.
Vrijdag zijn we lekker op tijd naar school gegaan en hebben we fijne en dagje les gegeven. Verschillende klassen zaten weer eens zonder docent..en zo hebben we een aantal van deze klassen mee genomen naar de Bieb. de materialen van de vorige keer maar weer eens uit de kast gehaald en afgestoft..... (was natuurlijjk niet gebruikt.. behalve wat spelletjes die Linda bij de kindergarten gebruikt!!)

we hoorden van Roos en Elise, twee Nederlandse meisjes die op dit moment stage lopen op de school, ons vertelden dat in de week voordat wij hier kwamen alles is opgeruimd en netjes is gemaakt in de bied, zoals ik het vorig jaar heb achtergelaten..... Geen docent die het gebruikt…maar uitgekookt als ze zijn, willen ze dit natuurlijk niet toegeven en zorgen ze er voor dat alles er prima uit ziet. Jammer, jammer….maar de kinderen (en wij) hebben in ieder geval een leuk dagje gehad met alle memory, domino en andere spelletjes. Hierna naar Bolga gegaan, want zaterdag was de jaarlijkse voetbalwedstrijd die de Youth Harvest Foundation organiseert. Dit speciaal voor de dovenschool, zodat alle andere teams kunnen zien dat het enige wat deze dove kinderen niet kunnen, horen is. En jawel..we hebben gewonnen!! Dat was een dag op het veld van 07.00 tot 18.00 wel waardJ! S ochtends waren we al begonnen met het schminken van alle kindjes en s middags hebben we lekker mee zitten aanmoedigen. Tussendoor zijn Mariska en ik nog geïnterviewd door een radiozender..De perfecte kans om wat te vertellen over het Audiologisch Centrum dat we gaan starten, en die kans hebben we dan ook maar goed benut. de volgende dag, zondag, hebben we heerlijk rustig aan gedaan…1.5 uur gezocht naar een internetcafé die word gerund door moslims (die wel open zijn op zondag..maar helaas, Bolga is té christelijk;)) en toen richting Tongo, om onderweg nog even een brownie te scoren bij de Tongo Oasis, samen met Francis, Wahaab en de andere solomina’s van t dorp. Na 3 uur wachten, bizarre gespreken over Afrikaanse Hekserij en voodoo-achtige praktijken, waren we weer helemaal klaar voor t gastgezin! Zij gelukkig ook voor ons…en dit lieten ze dan ook merken door ‘s avonds n extra grote bak TZ incl. vissenkop te brengen. Hoef vast niet te vertellen dat we die avond (na eerst nog een bekeringsdienst in onze buur-compound te hebben bijgewoond (inclusief 23 mensen die in tongentaal liepen te schreeuwen)) op n nogal nuchtere maag in slaap zijn gevallen..
Gisteren hebben we vooral 20 keer heen en weer gelopen, in de brandende zon, voor niets en onze was maar eens gedaan. Gezellig bij de waterpomp, met een brandweerman die 2 wassende Solemina’s heel interessant vond en nu gelooft dat wij moslima’s zijn, en hond in Nederland een heilig dier is dat verboden is om te eten. Alles wat we zeggen, geloven ze ook. Hier maken wij natuurlijk gretig gebruik van..en dat zorgt voor de mooiste, bizarre gesprekken. Dit in combinatie met al die heerlijke motor ritjes, lieve kindjes, (nu nog) groene bergen, verse ananassen en natuurlijk, gesprekken die tot nu toe goed uit pakken, zorgt er voor dat we het nog steeds super naar onze zin hebben en het nog prima 6 weekjes in de hitte volhoudenJ!

ps: voor alle oktober en november jarigen van harte gefeliciteerd. ik heb geen agenda bij me en internet is te langzaam om persoonlijk te reageren. ik maak het goed als ik terug ben ok!!!
groetjes
nancy