Deel VII

Zondag 6 november 2011
Het is net als werken bij MEE. Altijd rennen of stilstaan, het is druk of het is rustig. Zo is het hier ook met de stoelgang. Of je kan helemaal niet of je moet rennen naar de play. Gisterenavond vier keer op de pot gezeten dus ik ben onderhand wel leeg. Vanmorgen weer eens genoten van het ontbijt in de Sand Garden. Daarna zijn we meteen terug gereden naar Tongo want we hadden beloofd om mee naar de kerk te gaan. Iedereen was al weg want ze zijn hier erg gelovig. Ben er net achter gekomen dat een van de zonen een moslim is geworden. En verder zitten ze zowat in vier verschillende kerken verdeeld de familieleden. Zo mooi hoe iedereen hier in Ghana elkaar respecteert in zijn manier van geloven en denken. Daar kunnen veel Solomingas in Nederland en daarbuiten nog iets van leren. Onze moeders verkopen water bij de kerk dus als wij thuis komen, halen zij net een nieuwe voorraad op. We lopen met hen mee naar de kerk van Bernard. Daar zijn we nog niet geweest. Bernard is blij ons te zien, hij had een tijdje op ons gewacht maar wij waren nogal laat. Toen we net rustig zaten werd bernard naar voren geroepen. Hij was de chairman van die dag en ze wilden geld op halen voor nieuwe spullen voor de kerk. Natuurlijk werden wij ook uitgenodig om voor in de kerk bij het altaar te komen zitten. Toen Bernard een dankwoord had gesproken omdat hij als chairman mocht optreden, moesten wij voor een overvolle kerk ook nog iets zeggen. Zo’n 150 mensen toespreken dat is niet iets wat ik iedere dag doe maar het was erg leuk. Daarna werd er nog veel gebeden en geld ingezameld. Bijna niets in het Engels vertaald dus na twee uur in de kerk naar een vreemde taal luisteren, viel ik werkelijk bijna in slaap. De rest van de dag wat bij onze famile doorgebracht. We hebben met de kinderen mooie kettingen gemaakt van gekleurde rietjes. De hele buurt kwam kijken want dat was iets aparts. S avonds komt de diarree weer een beetje opzetten maar ik voel me verder wel goed.
Maandag 7 november 2011
Ook op maandag avond ben ik niet helemaal lekker en dan is het soms wel erg druk in zo’n compound. Dan zou ik graag mijn eigen plekje willen waar ik niet gestoord word. Helaas is het in de hut te warm om mij terug te trekken dus ik was tijdelijk een lijdend voorwerp. De enige avond dat ik me niet zo gelukkig voelde als de rest van de vakantie. Alles wat we meemaken is zo bijzonder, de mensen zijn zo speciaal daar zijn geen woorden voor maar volgens mij val ik in herhaling daarmee. Ik kan er ook niet over uit ik kan het niet beschrijven dat moet je echt ervaren.
Overdag voel ik me prima en gaan we met onze vader Bernard naar de Tongo Hills. Het gebied waar wij zitten en net zo plat als Nederland maar uit het niets doemen ineens wat bergen met grote rotsblokken op. Het lijkt we zeer oud vulkanisch gesteente maar zeker weet ik het niet. We rijden met de motor naar boven naar het dorp Tengzug. Daar woont ook de Chief van het dorp met zijn 28 vrouwen en meer dan tweehonderd kinderen. De compound is als een doolhof, je zou er zo verdwalen. We krijgen een rondleiding en drinken een biertje met de chief (11 uur biertje!) ze hebben hier nog een traditioneel geloof waarbij ze regelmatig een offer moeten brengen. Ik zie veel kippenveren maar ook hondenschedels. Lekker luguber.
Dinsdag 8 november 2011
Vandaag spreek ik met Francis af, een leraar van de Dovenschool. Erg leuke en gepassioneerde gast. Dat had ik eerder moeten weten…. Nu ga ik bijna weg…. Hij heeft erg goede ideeën. Hij heeft een opleiding gedaan om als audioloog te werken en de kinderen te testen. Er zijn veel kinderen die waarschijnlijk met een hoorapparaat prima op een gewone school zouden kunnen functioneren. Helaas is het apparaat waar hij mee test kapot en staat nu in Wa, een stad, negen uur rijden van hier vandaan. Hij zou graag een audiologisch centrum op willen zetten hier in Tongo. Ik ga eens polsen in Nederland of er niet iemand een onderzoek kan doen naar de oorzaken va doofheid in de Uper East zodat ik met de resultaten misschien wat organisaties enthousiast kan krijgen om deze school te ondersteunen. Dat zou toch fantastisch zijn. Dan heb ik een goede reden om volgend jaar weer eens terug te komen. Francis en ik besluiten om de volgende dag met onze ideeen naar de headmaster te gaan om te kijken wat hij er van vindt.